บทเรียนที่มีค่า : ระลึกถึงคนที่ให้บริการเสมอ Always remember those who serve.
เด็กชายอายุสิบขวบคนหนึ่งเข้าไปในคอฟฟี่ชอปของโรงแรมแห่งหนึ่งแล้วนั่งที่โต๊ะ
เมื่อพนักงานเสริฟวางแก้วน้ำลงตรงหน้า เด็กชายก็ถามว่า "ไอศครีมซันเดราคาเท่าไหร่ครับ?"
"ห้าสิบเซ็นต์" พนักงานเสริฟสาวตอบ แล้วเด็กชายก็ดึงมือออกจากกระเป๋า
แล้วก็นับเหรียญในมือ
"งั้น ไอศครีมเปล่าๆล่ะครับราคาเท่าไหร่?" เด็กชายถามอีก
ตอนนี้เริ่มมีคนรอโต๊ะมากขึ้นและพนักงานเสริฟสาวก็เริ่มจะหมดความอดทน
"สามสิบห้าเซ็นต์" เธอตอบห้วนๆ เด็กชายนับเหรียญในมืออีกครั้ง
"ผมขอไอศครีมเปล่าครับ" เด็กชายบอก แล้วพนักงานเสริฟสาวก็เอา
ไอศครีมมาให้ เอาใบเสร็จมาให้แล้วก็เดินหนีไป
เด็กชายทานไอศครีมหมดแล้ว ก็จ่ายเงินแล้วจากไป เมื่อพนักงานเสริฟเดินกลับมา
เธอก็เริ่มร้องให้เมื่อเธอเช็ดโต๊ะ
บนโต๊ะนั้น มีเหรียญนิกเกิลราคาห้าเซ็นต์สองเหรียญและเหรียญเพนนีอีกห้าเหรียญวางอยู่อย่างบรรจงข้างจานเปล่านั้น
เห็นไหมว่า เด็กชายไม่ทานไอศครีมซันเด เพราะเขาต้องเหลือเงินไว้ทิปพนักงานเสริฟสาวคนนั้น
year-old boy entered a hotel coffee shop and sat at a table. A waitress put
a glass of water in front of him. "How much is an ice cream sundae?" he
asked. "Fifty cents," replied the waitress. The little boy pulled his hand
out of his pocket and studied the coins in it.
"Well, how much is a plain dish of ice cream?" he inquired. By
now more people were waiting for a table and the waitress was growing impatient.
"Thirty-five cents," she brusquely replied. The little boy again counted his coins.
"I'll have the plain ice cream," he said. The waitress brought
the ice cream, put the bill on the table and walked away. The boy finished
the ice cream, paid the cashier and left. When the waitress came back, she
began to cry as she wiped down the table.
There, placed neatly beside the empty dish, were two nickels and five
pennies. You see, he couldn't have the sundae, because he had to have enough left to leave her a tip.
ขอขอบคุณ http://postjung
