ความสำเร็จเรียนรู้จากความผิดพลาด
เอดิสัน เป็นนักประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของอเมริกา เมื่อเขาเริ่มเรียนในพอร์ตฮูรอนในมิชิแกน ครูของเขาบ่นว่า เขาเรียนช้าเกินไป ดังนั้นมารดาของเอดิสันจึงตัดสินใจพาลูกออกจากโรงเรียน และสอนเขาอยู่ที่บ้าน
เอดิสันหลงใหลวิทยาศาสต์มาก พออายุได้ ๑๐ ปี เขาสร้างห้องทดลองเคมีของเขาสำเร็จ ตลอดชีวิตเขาสามารถประดิษฐ์สิ่งประดิษฐ์ได้กว่า ๓,๐๐๐ ชิ้น ด้วยพลังที่ไม่มีวันหมดและความอัจฉริยะของเขา ซึ่งเขาระบุว่าเป็นแรงบันดาลใจ ๑% และเป็นเหงื่อ ๙๙%
กว่าโทมัส เอดิสันจะประดิษฐ์ดวงไฟได้ เขาทำการทดลองอยู่กว่า ๒๕,๐๐๐ ครั้ง นักข่าวถามเขาว่า “เขารู้สึกอย่างไรกับความล้มเหลวหลายต่อหลายครั้ง” เขาตอบว่า “ผมไม่เคยล้มเหลวสักครั้งเดียว มันก็แค่เป็นกระบวนการ ๒๕,๐๐๐ ครั้งเท่านั้น”
เคยมีการทดลองเลี้ยงปลาในตู้กระจก ซึ่งจะมาสนับสนุนคำพูดของเอดิสันได้ชัดเจน
ชายคนหนึ่ง นำปลาพาร์คใส่ในตู้เลี้ยงปลาพร้อมลูกปลาพันธุ์อื่น ครั้งแรกเจ้าปลาพาร์คก็กินลูกปลาจนหมด จากนั้นเขานำกระจกมากั้นตรงกลาง ระหว่างปลาพาร์คและลูกปลา ครั้งนี้เจ้าปลาพาร์คก็จะไปกินลูกปลาตามปกติ แต่เมื่อว่ายไปปรากฏว่าไปชนกระจก ว่ายไปชนกระจกเป็น ๑๐-๒๐ ครั้ง เจ้าปลาพาร์คเลยเข็ด
จากนั้นเมื่อเขานำกระจกออก เจ้าปลาพาร์คก็ยังคงว่ายไปแค่เขตที่เคยมีกระจก มันไม่ว่ายข้ามไปกินลูกปลาอีกเลย นี่ถ้ามันใช้ความพยายามอีกนิดเดียวมันก็จะได้กินลูกปลา
เพราะฉะนั้น อุปสรรคใหญ่หลวงของความสำเร็จ ก็คือ ล้มเลิกกลางคัน หลายคนเกือบประสบความสำเร็จแต่มาเลิกเสียก่อน เลยทำให้เสียเวลา เสียโอกาส เสียสิ่งที่ตัวเองมุ่งมั่นมาตลอด
การจะทำอะไรก็แล้วแต่ ขอให้ทำอย่างเต็มกำลังความสามารถ อย่าทำครึ่งๆกลางๆ ถ้าจำทำอะไร ขอให้เพียรพยายาม จนกว่าจะประสบความสำเร็จ
credit : http://www.kalyanamitra.org
