ประตูที่ไม่เคยปิด

เรื่องนี้เป็นเรื่องของหญิงสาววัยรุ่นที่ทะเลาะกับแม่อย่างรุนแรง ทำให้เธอตัดสินใจหนีออกจากบ้าน ซึ่งเป็นการตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่ววูบ แต่ก็มากล้นด้วยทิฐิ

ความหิวทำให้เธอตัดสินใจใช้ชีวิตด้วยการเป็นหญิงบริการและนอนตามข้างถนน เธอยึดอาชีพนี้เรื่อยมา จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นหลายๆ ปี จากเด็กหญิงกลายเป็นหญิงสาว  แล้ววัยของเธอก็ร่วงโรยลงไปตามกาลเวลา

เช่นเดียวกับแม่ซึ่งอยู่ในวัยชรามาก  เมื่อพ่อตายไปด้วยโรคชรา แม่จึงตัดสินใจออกเดินทางตามหาลูกสาว เมื่อรู้ข่าวว่าลูกสาวอยู่ที่ไหนแม่ก็จะตามไปถึงที่นั่น แต่ก็คลาดกันทุกครั้งไป จนแม่เริ่มท้อ

ในที่สุด แม่จึงเดินเข้าไปในศูนย์ช่วยเหลือเร่งด่วนเพื่อขอความช่วยเหลือ แม่บอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ฉันขอติดประกาศตามหาคนได้หรือไม่ เจ้าหน้าที่อนุญาต แม่จึงใช้รูปในอดีตของเธอซึ่งถึงวันนี้ก็แก่มากแล้ว ติดประกาศพร้อมเขียนใต้รูปว่า กลับบ้านเถอะลูก แม่ให้อภัยแล้ว

เมื่อหญิงชราพ้นไปไม่นาน ลูกสาวก็เข้ามาในศูนย์นั้น ทั้งสองคนคลาดกันเพียงเส้นยาแดง  หญิงสาวเห็นรูปที่ติดประกาศ จึงเดินเข้าไปดูด้วยความรู้สึกคุ้นเคย และยิ่งเธอเพ่งพิศดูรูปนั้นทำให้เธอมั่นใจว่านั่นคือ "แม่"   หญิงสาวหยุดคิดและบอกกับตัวเองว่า ความเลวร้ายทุกสิ่งทุกอย่าง แม่ให้อภัยหมดแล้ว เธอต่างหากที่ถือทิฐิอยู่ คิดเช่นนั้นเธอจึงตัดสินใจกลับบ้าน

เมื่อมาถึงบ้านก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว ความลังเลก็เกิดขึ้น เธอจะเคาะประตูดีหรือไม่ ป่านนี้แม่คงนอนหลับแล้ว แต่ที่สุดเธอก็ตัดสินใจเคาะประตู ปรากฏว่าประตูนั้นไม่ได้ล็อค มันค่อยๆ แง้มเปิดออก ถึงตอนนั้นหญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของแม่ เพราะเกรงว่าดึกดื่นป่านนี้แต่บ้านไม่ได้ล็อค เกรงว่าแม่จะเป็นอันตรายจากโจรผู้ร้ายหรือไม่

แต่เมื่อไปถึงห้องนอนของแม่ ก็ปรากฏว่าแม่ยังหลับสบายดี ความสงสัยของเธอได้รับคำตอบจากผู้เป็นแม่สั้นๆ ว่า นับตั้งแต่วันที่ลูกออกจากบ้านไป ประตูบ้านก็ไม่เคยปิดล็อคอีกเลย

credit : http://www.kalyanamitra.org