ส่วนไหนของร่างกายที่สำคัญที่สุด


      แม่ของผมเคยถามผมว่า ส่วน ไหนของร่างกายที่สำคัญที่สุด  ผมก็พยายามครุ่นคิดหาคำตอบที่ถูกต้องตลอด
มา ผมบอกกับแม่ว่า

"แม่ การมองเห็น สำคัญมากสำหรับทุกๆ คน ดังนั้นมันต้องเป็นตา ของเราแน่เลยที่สำคัญที่สุด" แม่มองมาที่ ผม และบอกกับผมว่า

"คำตอบยังไม่ถูกจ้ะ เพราะว่า ยังมีคนมาก มายที่ตาบอด แต่ก็ยังอยู่ได้"
       ผมอึ้งไป แต่ผมก็ยังคงพยายามค้น คว้าหาความรู้ต่อมาอีกหลายปี และแม่ก็ยังคงถามผมอีกหลายครั้ง และทุก ครั้ง

คำตอบของแม่ก็คือ "ไม่ใช่จ้ะ แต่ ลูกก็ฉลาดขึ้นทุก ๆ ครั้งนะจ๊ะลูก รัก"
       จนเมื่อปีที่แล้ว ปู่ของผมตาย ลง ทุกคนในบ้านเศร้า ใจ ทุกคนร้องไห้ แม้แต่พ่อของผมก็ร้อง ด้วย ผมจำได้ดีเพราะว่า มันเป็นเพียงครั้งที่สองที่ผมเห็นพ่อ ร้องไห้
       แม่มองมาที่ผม ตอนที่เรากล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายต่อคุณปู่
แล้วแม่ก็ถามผม ว่า
"ลูก รู้หรือยังส่วนไหนของร่างกายเราสำคัญที่สุด ลูกรัก ?" ผมรู้สึกงุน งง ที่แม่ถามผมตอนนี้
       ผมคิดตลอดมาว่าคำถามนี้เป็นเกมส์ ระหว่างผมกับ แม่ แม่มองเห็นสีหน้ามึนงงของผม และก็บอก ว่า
"คำถามนี้สำคัญมากลูก มันแสดงให้เห็นความจริงในชีวิตของเรา" สำหรับอวัยวะ ต่าง ๆ ที่ลูกเคยบอกกับแม่ ว่าสำคัญในอดีตที่ผ่านมา และแม่ได้บอกกับลูกว่ามันผิดมา ตลอด พร้อมกันนั้นแม่ก็ ด้ยกตัวอย่างให้ลูกฟังว่าทำไมมันถึงผิด

แต่ว่าวันนี้เป็นวันที่ลูกจะได้ เรียนบทเรียนที่สำคัญที่สุด แม่ ก้มลงมองมาที่ผม ด้วยความ รู้สึกลึกซึ้งอย่างที่แม่คนนึงจะทำได้ ผมเห็นตา แม่เอ่อด้วยน้ำตา และแม่ก็พูดว่า

"ลูกรัก ส่วนที่สำคัญที่สุดใน ชีวิตของลูกก็คือ

"บ่า"จ้ะ" ผมถามแม่ ว่า "เป็นเพราะว่ามันคอย รองรับหัวของเราไว้ใช่มั้ยครับ?"

แม่ตอบว่า "ไม่ใช่จ้ะ แต่เป็นเพราะว่ามันสามารถรองรับศีรษะของเพื่อนของ เราหรือคนที่เรารักเมื่อยามที่ เขาร้องไห้

" คนเราทุกคน ต้องการบ่าใครซักคน ไว้คอยซบยามร้องให้ในบางช่วงเวลาของ ชีวิต ลูกรัก แม่เพียงแต่หวังว่าลูกจะมีเพื่อนและคน รัก ที่จะมีบ่าพร้อมที่ จะให้ลูกซบตอนร้องไห้ยามเมื่อลูกต้องการ" ตรงนั้นเองที่ผมได้รู้
ว่า สิ่งสำคัญที่สุดของร่างกาย เรา

คือการไม่เห็นแก่ ตัว

และมันคือความรู้สึกร่วมรับรู้กับความเจ็บปวดของคน อื่น คนเราอาจจะลืม
สิ่งที่คุณพูด.......
คนเราอาจจะลืมสิ่งที่คุณ

ทำ.........

แต่ไม่มีใครลืม

สิ่งที่ทำให้เค้า "รู้สึก" ได้......

เพื่อนที่ดีก็

เหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า....

คุณไม่ได้เห็นมันตลอดเวลาหรอก แต่คุณรู้ ว่า
พวกเค้าอยู่ที่ตรงนั้นกับคุณตลอดเวลา...

จาก Fwd Mail

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Cast Away จากภาพยนต์สู่เรื่องจริง : การต่อสู้ของมนุษย์เพื่อเอาชีวิตรอดกลางมหาสมุทร

ผมมีอะไรเล่าให้ฟัง กับเงิน 800 บาทกินทั้งเดือน...สำหรับคนที่ท้อแท้หาทางออกกับชีวิตไม่ได้

ฉันชื่อ "โอกาส"