ฉันชื่อ "โอกาส"

ได้อ่านบทความเก่าๆ เกี่ยวกับเรื่อง ฉันชื่อ "โอกาส" แล้ว
ทำให้ตระหนักถึงเวลาที่ล่วงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
จึงขอนำมาแชร์ต่อ ให้เพื่อนๆ ได้อ่านพิจารณา ดังนี้

ฉันชื่อ "โอกาส"
โปรดจงอย่าปล่อยให้ฉันผ่านไป
ในเมืองหนึ่งของประเทศกรีก เคยมีรูปปั้นแกะสลักตั้งอยู่ในใจกลางเมือง
แต่ปัจจุบันนี้ รูปปั้นนี้ไม่เหลือแล้วแม้แต่ซาก
แต่สำหรับแผ่นจารึกที่บรรยายเกี่ยวกับรูปปั้นนั้นยังคงเหลืออยู่
คำบรรยายเขียนไว้ในรูปแบบการสนทนาระหว่างรูปปั้นกับคนที่เดินผ่านไปมา
รูปปั้นเอ๋ย ท่านชื่ออะไร "ฉันชื่อโอกาส"
ใครเป็นคนแกะสลักท่านขึ้นมา "ช่างแกะสลักชื่อ ลีซีปัส"
ทำไมท่านจึงยืนเขย่งเท้า? "เพื่อบ่งบอกว่าฉันอยู่เพียงชั่วครู่ชั่วยาม"
แล้วทำไมที่เท้าของท่านจึงมีปีก "เพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว"
แต่ทำไมผมด้านหน้าของท่านจึงยาวอย่างนี้ "ก็เพื่อให้คนที่พบฉัน จะได้จับฉวยไว้ได้ง่าย"
แล้วทำไมหัวด้านหลังของท่านจึงล้าน ไม่มีผมแม้แต่เส้นเดียว" ก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า เมื่อฉันผ่านไปแล้ว ก็ยากที่จะจับฉันได้ใหม่"
จริงด้วย ทางด้านหน้าของ "โอกาส" มีผมยาวแต่ด้านหลังล้านเกลี้ยง
เพราะเมื่อปล่อยให้ โอกาส" ผ่านไปแล้ว ก็ยากที่จะจับยึดมันกลับมาได้อีก
โอกาส จึงเร้าเตือนเราทุกคนว่า "อย่ามาต่อว่าฉัน ว่า ฉันไม่เคยมาเยี่ยมกราย
เพราะบ่อยครั้งเหลือเกินที่ฉันมาเคาะประตู แต่เธอกลับไม่อยู่บ้าน
ทุกวัน ฉันยืนรออยู่ที่หน้าบ้านเธอ เรียกให้เธอตื่น ให้ขยันขันแข็ง
ให้รีบตัดสินใจ ให้ลงมือทำ ให้ออกแรง
ให้สู้ เพื่อจะได้มาซึ่งชัยชนะและความสำเร็จ
จงอย่าปล่อยให้ฉันผ่านไป เธอจะได้ไม่ต้องนั่งเสียใจในภายหลัง
ที่ ฉันหรือ"โอกาส" ผ่านมา แต่เธอไม่รู้จักจับฉวย

เพื่อนเอ๋ย จงอย่าได้ปล่อยเวลาและโอกาสล่วงเลยไป โดยเปล่าประโยชน์
จงใช้เวลาให้คุ้มค่ากับ ชีวิตที่เหลืออยู่
เพราะเวลาเป็นทรัพยากรที่เราได้มาฟรีๆ
แต่ใครจะใช้ให้คุ้มค่านั้น เป็นเรื่องของความตระหนัก "รู้" ของแต่ละคน
หวังว่ามันจะช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้กับเพื่อนๆ ที่รู้สึกท้อแท้ ให้กลับมาสู้อีกครั้ง
เครดิต : http://www.kalyanamitra.org/daily/dhamma/index.php?option=com_content&task=view&id=3844&Itemid=99999999

In rhetoric kairos is "a passing instant when an opening appears which must be driven through with force if success is to be achieved."[1]
Kairos was central to the Sophists, who stressed the rhetor's ability to adapt to and take advantage of changing, contingent circumstances. In Panathenaicus, Isocrates writes that educated people are those “who manage well the circumstances which they encounter day by day, and who possess a judgment which is accurate in meeting occasions as they arise and rarely misses the expedient course of action".
Kairos is also very important in Aristotle's scheme of rhetoric. Kairos is, for Aristotle, the time and space context in which the proof will be delivered. Kairos stands alongside other contextual elements of rhetoric: The Audience, which is the psychological and emotional makeup of those who will receive the proof; and To Prepon, which is the style with which the orator clothes the proof.
In Ancient Greece, kairos was utilized by both of the two main schools of thought in the field of rhetoric. The competing schools were that of the Sophists, and that of their opposition, led by individuals such as Aristotle and Plato. Sophism approached rhetoric as an art form. Members of the school would travel around Greece teaching citizens about the art of rhetoric and successful discourse. In his article "Toward a Sophistic Definition of Rhetoric", John Poulakos defines rhetoric from a Sophistic perspective as follows: "Rhetoric is the art which seeks to capture in opportune moments that which is appropriate and attempts to suggest that which is possible."[2] Aristotle and Plato, on the other hand, viewed Sophistic rhetoric as a tool used to manipulate others, and criticized those who taught it.
Kairos fits into the Sophistic scheme of rhetoric in conjunction with the ideas of prepon and dynaton. These two terms combined with kairos are their keys to successful rhetoric. As stated by Poulakos, Prepon deals with the notion that "what is said must conform to both audience and occasion."[3] Dynaton has to do with the idea of the possible, or what the speaker is attempting to convince the audience of. Kairos in the Sophistic context is based on the thought that speech must happen at a certain time in order for it to be most effective. If rhetoric is to be meaningful and successful, it must be presented at the right moment, or else it will not have the same impact on the members of the audience.
Aristotle and his followers also discuss the importance of kairos in their teachings. In his Rhetoric, one of the ways that Aristotle uses the idea of kairos is in reference to the specificity of each rhetorical situation. Aristotle believed that each rhetorical situation was different, and therefore different rhetorical devices needed to be applied at that point in time. One of the most well known parts of Aristotle's Rhetoric is when he discusses the roles of pathos, ethos, and logos. Aristotle ties kairos to these concepts, claiming that there are times in each rhetorical situation when one needs to be utilized over the others.[4]
credit : http://en.wikipedia.org/wiki/Kairos