ข้อคิดดีๆจากคนตัดไม้

มีคนตัดไม้คนหนึ่ง
นำฟืนไปขายให้แก่ร้านขายฟืนซึ่งร้านขายฟืน
ก็ปฏิบัติต่อคนตัดไม้ดีมาก
ดังนั้นคนตัดไม้จึงคิดอยากตอบแทน
โดยการจะตัดไม้ให้ได้เป็นจำนวนมากๆ
ในวันแรกคนตัดไม้ตัดไม้ได้ 20 ต้น
แล้วนำมาให้ร้านขายฟืนซึ่งร้านขายฟืนก็ชมเชยและปฏิบัติต่อ
คนตัดไม้อย่างดี
แต่พอในวันที่ 2
คนตัดไม้ก็ตั้งใจจะตัดให้ได้มากขึ้นแต่ปรากฏว่ากลับตัดได้เพียง 18 ต้น
ในวันรุ่งขึ้นก็กะว่าจะตัดให้ได้มากยิ่งขึ้นแต่ก็กลับเหลือ 16 ต้น
ยิ่งนับวันผ่านไปเรื่อย ๆ ก็ตัดได้น้อยลงเรื่อย ๆ
จนในที่สุดคนตัดไม้ก็รู้สึกละอายใจ
จึงไปกล่าวคำขอโทษกับทางร้านขายฟืน
แต่เจ้าของร้านขายฟืนก็กลับถามคนตัดไม้ว่า
คุณลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
คนตัดไม้ตอบว่า
ผมไม่มีเวลาหยุดลับขวานเลย
เพราะขนาดไม่หยุดยังตัดไม้ได้น้อยขนาดนี้
ซึ่งเจ้าของร้านก็บอกแก่คนตัดไม้ว่า
คุณลองคิดดูสิว่าหากคุณหยุดลับขวานให้คม
โดยเสียเวลาเพียงเล็กน้อย
คุณอาจตัดไม้ได้มากกว่านี้ก็ได้
เปรียบได้กับการทำงาน
ถ้าคุณก้มหน้าก้มตาทำโดยไม่หยุดพักหยุดคิด
เปรียบได้กับคนตัดไม้
คุณก็จะล้าลงไปเรื่อย.. 

แล้วคุณล่ะ ได้หยุดพัก บ้างไหม?
ได้อ่านเรื่องข้อคิดดีๆ ของคนตัดไม้ ก็อยากจะแชร์ให้เพื่อนๆ
เพราะการทำงานทุกอย่าง ควรจะมีการหยุดพัก ตามเวลาที่เหมาะสม
ไม่เว้นแม้แต่เครื่องจักรยังต้องมี เวลาซ่อมบำรุง
ร่างกายคนเราเป็นมนุษย์ธรรมดา ยิ่งต้องมีเวลาหยุดพัก
โดยเฉพาะเรื่องจิตใจ ควรหาเวลาพักผ่อนด้วยการทำสมาธิด้วย

โดย : ไอร์ดิน 
จาก thaibookmark